සිහිනය....

ලස්සනට ලියන්නට මට පුලුවන්ද කියල දන්නෙ නැති වුනත් මගෙ හිතේ පුංචි හීනයක් තිබුනා හුගාක් කාලෙක ඉදන්.එක ඉටු කරගන්න මම කල උත්සහය මම විතරයි දන්නෙ .කොහොම කොහොම හරි අන්තිමට මගෙ ඒ පුංචි හීනේ අද ඉටු වුනා.ඒ පුංචි හීනේ තමයි මගෙම කියලා බ්ලොග් එකක් ලියන එක.හුගාක් සතුටුයි අද මට.

ඒ සතුටත් එක්ක මම පලවෙනි බ්ලොග් එක ලියන්න යනකොට,මට අතිතයේ දවස සිදුවුන පුංචි දෙයක් මතක් වුනා.ඒක මගෙ පලමු බ්ලොග් එක විදියට එක ලියන්න මම හිතුවා.කැම්පස් එන්න ටික දවසකට කලින් මම මගෙ කාමරෙ අස් කරකොට පොඩිවුනකොලයක් මගෙ ඇද පල්ලෙ තිබිලා හමුවුනා එකේ තිබුන පුංචි නිසදැසක් මෙන්න මෙහෙම

''පෙණ පිඩු නංවමින් ගලා යන

ජීවිත ගංඟාවේ

එක්තරා ගිම්හාන ඍතුවක

එක නිමේෂයක ඔබ මම හමුවුනි.....

ගහ කොල මලානිකව

සුසුම් හෙලද්දී .........

බොල් පොලව කර්කෂව ඉරිතැලී යද්දී

ඔබ තුහින මල් වැස්සක් වී

මගේ ජීවිත ගංඟාවට වැටුනා නොවෙද.........

ඔබේම වු ආදරයේ ස්නේහයේ තුහින මල් වැස්සෙන්

වේලී හිදී යමින් තිබු මගේ ජීවිතය

පිරි ඉතිරී පිටර ගැලු බව ඔබට මතකද..........

ඒ වසත් සමය අපේම නොවෙද

ගෙවී ගිය ඒ වසත් සමය වෙනුවෙන් මෙසේ පවසමි.........

ඔබෙන් ලද ඒ පිවිතුරු ආදරය ලැබ

ගලායන ගංඟාවකි මා....

ඔබ නමින් ඔබ වෙනුවෙන් පේවී

ඔබේ පහසේ ලැගුම් ගැනී මට නොහැක මට

මන්දයත් මා කවරදාක හෝ හිමිවන්නේ

අතොරක් නොමැතිවු සප්ත මහා සාගරයට බැවිනි...

ඔබෙන් ලද ඒ සුසුම් පැන් පොද

සප්ත මහා සාගරයේ ජල කඳට වඩා අගනේ බැව් සැබැවකි....

නමුදු මා ගලායන ගංඟාවකි......''

ඔන්න ඔය නිසැදැස තමයි ඒ පුංචි කොල කෑල්ලෙ තිබුනෙ.ජීවිතෙ තනිකමක් දැනුනු වෙලවක මම ලිව්ව අහිංසක සටහනක්.ඉතින් මගෙ බ්ලොග් එක නිසැදැස ලස්සනද කැතද කියල මම දන්නෙ නැ ඒක ඔයාලයි දන්නෙ.ඉතින් මගේ බ්ලොග් එකෙ හොද නරක කියල මට එවන්න.මගෙ බ්ලොග් එකට මතක මන්දිර කියල නම දැම්මෙ ඈයි කියලා ඊලග බ්ලොග් එකෙන් මම කියන්නම්.