නුඹ ලස්සනම ලස්සන හීනයක්....

හිමිදිරි පිණි සිසිලස විඳින්න බයයි මං. .
ඒ සිසිලසට අකමැති නිසා නෙමෙයි මම..
හිරු තව පායන්න පායන්න පිණි කැට වියැළෙන්න වියැළෙන්න,
දැනෙන දාහය සැර නිසා..
පිපුණු සේපාලිකා මල්වල සුවඳ සිඹින්න බයයි මං..
ඒ සුවඳ නොරුස්සන නිසා නෙමෙයි මට..
උදෑසන වෙනකම්වත් මල්වලට අතු අග ඉන්න
වාසනාව නැතිව පරවෙලා යන නිසා..
මගේ මිදුලෙට වැටුණ සඳ ඇහිඳින්න බයයි මං..
ඒ සඳ එළිය ඕන නැති නිසා නෙමෙයි මට..
පොකුණෙ තියෙන්නෙ ඡායාවක් නම්
පීනන්න නොදන්න මම ගිළෙන නිසා..
නුඹ මට කොච්චර තේරුම් කරන්න හැදුවත් තේරුම් ගන්න බයයි මං..
ඒ නුඹව නොපතන නිසා නෙමෙයි මම..
මගෙ හිතත් එක්ක හුඟක් කල් රණ්ඩුවෙලා
නුඹව ලස්සනම ලස්සන හීනයක් විදියට විතරක් දකින්න පුරුදු වුණ නිසා..