මුලු දිවියම ඝන අන්ධකාරයෙන්
වෙලී ගිය කලෙක
සුපුන් සඳක් වී පායාවිත්
ජීවිතයම එලිය කල
නුඹ.....
අරමුනක් නොමැතිව
ඉබාගාතේ ගිය ජීවිතයට
නියත අරමුනක් දුන්
නුඹ.....
නිමක් නොවු
පිවිතුරු ආදර මල් වරුසාවෙන්
ඉඩෝර බිමක් වූ
මගේ දිවියම නැහැවූ
නුඹ.....
අද මගේම වෙලා.....
සුපෙම් හැගුමකින්
මුලු හිතම හිරි වට්ටන
නුඹට,
කොච්චර මේ පුංචි හිත
ආදරේ කරනවද කියා
නුඹවත්
දන්නේ නැතුව ඇති....
අවසන
පතමි එක් පැතුමක්
මුලු හඳින්ම,
එනම්..
සසර වසන තුරුම
නුඹ මගේම වන්නට
කියා...
4 comments:
නියම කවි සිතුවිල්ලක් !
ලස්සනයි..
ලස්සනයි...සුභ පැතුම් මචං..
ජයවේවා...!!!
නුඹමයි මගේ වසන්තය
මගෙ පැතුම
උපදින හැම භවයකම...
Post a Comment