Skip to main content

තේරුමක් දන්නේ නැති කතාවක්....

මේ ගිළිහෙන කඳුළු බින්දු
ලෝබයි මට, මාව තව තවත් හිර කරන
නුඹ වෙනුවෙන් ඇදහැළෙන්න ඉඩ දෙන්න...
වචනෙකින් වත් නුඹව රිද්දන්න නොහිතෙන,
සමහරවිට හිතුනත්,
ඒව වචන වලට නගා ගන්න වත් ශක්තියක් නැති මම,
කොහොම නුඹට දනවන්නද මට රිදෙන තරම්..
හෙටත් සුපුරුදු බොරු හිනා මූණම පෙන්නන්
නුඹ ඉදිරියේ ඉන්නම්
තවමත් නුඹේ වචන විශ්වාස කරන්න
මගෙ හිත මට මොරදෙන නිසා...

Comments

ඔන්න ඔහේ කියලා දාන්න...කවද වෙනකං ඔහොම ඉන්නද....
Anonymous said…
ඔය ගිලිහෙන කඳුලු බිංදු
මං දන්නේ නැතුව නෙමෙයි
ඒත් ලඟින් හිඳන් නුඹේ
හිත හදන්න පිං නැති මං..
තනිවම ගුලිවී තනිකම
තුරුලු කරන් හඬන තරම්..
නුඹ දන්නවනම් ඒ ගැන
දුව විත් මා තුරුලට ගෙන
හිත සනසන සිප නලවන
මියුරු සොඳුරු හීන ලොවක්
හැම රෑකම දකිනව මං...
Raj said…
ඉගිලෙන්ට අරාඳින දේවල් හිරකරන් ඉන්ට හදන්ටෙපා මලේ...එවට යන්ට දීපං...නැතිනම් උඹට විඳවන්ට වෙයි...
ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්.. ලස්සනයි.. සංවේදී විදියට ගලාගෙන යන පද වැල් ටිකක්..
දිල් said…
ලඟ රඳවගන්න බැරි නම් මොනතරම් ආදරේ උනත් මොකටද...
Dinesh said…
සිතුවිළි වලට ඉගිලෙන්න දෙන්න.. එතකොට හිත නිදහස් වේවි...

Popular posts from this blog

පව් අපේ අහිංසක කොල්ලෝ

කෙල්ලෙක් අඬනවා නම් හැමොම "අඬන්න එපා, ඕවා ඔහොම තමයි " කියල ඇයව සනසවයි ඒත් කොල්ලෙක් ඇඬුවොත් එහෙම හැමොම කියයි "මොකක්ද මිනිහො ලැජ්ජ නැත්ද..? තමුසෙ පිරිමියෙක් නේද.. ගෑනියෙක් වගේ අඩන්නේ නැතුව ඉන්නවා" කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක්ට කම්මුල් පාරක් ගැහුවොත් එහෙම හැමොම හිතන්නේ "අර කොල්ල මහ කුප්ප වැඩක් කරල කියලා..." ඒත් කොල්ලෙක් කෙල්ලෙගේ කම්මුලට ගැහුවොත් එහෙම හමොම හිතන්නේ "ගෑනුන්ට ගරු කරන්න දන්නෙ නැති එකෙක් කියලා..." කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් එක්ක මුලින්ම කතා කරන්න අවොත් හැමෝම කියයි "හරි සුහද ශීලි ගෑනු ලමයෙක් කියල...." ඒත් කොල්ලෙක් එහෙම කතා කරන්න අවොත් එහෙම හැමෝම හිතයි "ඔය කොල්ල එන පොට නම් හොද නෑ කියලා..." කෙල්ලෙක් කාගේ හරි ඇගේ හැපුනොත් හැපුනු කෙනා "It's OK" කියල හිනාවකුත් දායි.. ඒත් කොල්ලෙක් එහෙම හැපුනොත් "තමුසෙ පොට්ටද ඕයි...." කියලා හොදට රවලා අහයි කෙල්ලෙක්ගේ අතින් රිය අනතුරක් වුනොත් එහෙම "අනේ මම හරියට ඩ්‍රයිව් කලා... " කියලා ඒක අනිත් අයගේ වැරැද්දක් කරයි... ඒත් කොල්ලෙක් අතින් රිය අනතුරක් වුනොත් එහෙම හැමොම කියයි "මොක

අමාවක විජිතයේ සිට....

අඳුරේ යන්නෙමි නොපෙනෙන දුර ඈත නුඹ නැතිදා පටන් මා අඳුරේ බව නුඹ දනීද...? එලිය නිවලා නුඹ ගියත් අමාවක විජිතයේ ඉදන් මම නෙතු අයා හිඳිමි නුඹේ සඳ එලිය ආයෙමත් වටෙන තුරු මගේ ලොවට...

සිහිනය....

ලස්සනට ලියන්නට මට පුලුවන්ද කියල දන්නෙ නැති වුනත් මගෙ හිතේ පුංචි හීනයක් තිබුනා හුගාක් කාලෙක ඉදන්.එක ඉටු කරගන්න මම කල උත්සහය මම විතරයි දන්නෙ .කොහොම කොහොම හරි අන්තිමට මගෙ ඒ පුංචි හීනේ අද ඉටු වුනා.ඒ පුංචි හීනේ තමයි මගෙම කියලා බ්ලොග් එකක් ලියන එක.හුගාක් සතුටුයි අද මට. ඒ සතුටත් එක්ක මම පලවෙනි බ්ලොග් එක ලියන්න යනකොට,මට අතිතයේ දවස සිදුවුන පුංචි දෙයක් මතක් වුනා.ඒක මගෙ පලමු බ්ලොග් එක විදියට එක ලියන්න මම හිතුවා.කැම්පස් එන්න ටික දවසකට කලින් මම මගෙ කාමරෙ අස් කරකොට පොඩිවුනකොලයක් මගෙ ඇද පල්ලෙ තිබිලා හමුවුනා එකේ තිබුන පුංචි නිසදැසක් මෙන්න මෙහෙම ''පෙණ පිඩු නංවමින් ගලා යන ජීවිත ගංඟාවේ එක්තරා ගිම්හාන ඍතුවක එක නිමේෂයක ඔබ මම හමුවුනි..... ගහ කොල මලානිකව සුසුම් හෙලද්දී ......... බොල් පොලව කර්කෂව ඉරිතැලී යද්දී ඔබ තුහින මල් වැස්සක් වී මගේ ජීවිත ගංඟාවට වැටුනා නොවෙද......... ඔබේම වු ආදරයේ ස්නේහයේ තුහින මල් වැස්සෙන් වේලී හිදී යමින් තිබු මගේ ජීවිතය පිරි ඉතිරී පිටර ගැලු බව ඔබට මතකද.......... ඒ වසත් සමය අපේම නොවෙද ගෙවී ගිය ඒ වසත් සමය වෙනුවෙන් මෙසේ පවසමි......... ඔබෙන් ලද