ජීවිතයට හීනයක් වගේ ආදරේ එකතු වන විට ඒ හීනය හීනයක්ම වෙලා නෙතු ගාවට කඳුලු අරන් ආවා මතකයි මට... ඒ හීනෙන් ඈත් වෙලා අපි බොහොම දුර ගියා... ඒත් ආයෙත් මම ඔයාව දැක්කා.. අපිටම සුපුරුදු ඒ නිසංසලේ..ඔයා මා දිහා බැලුවා... ඒ සුපුරුදු බවට මම ඔයත් එක්ක හිතින් හිනා වුනා... ඔයා හිතන්නැති මම ඔයා එක කතා කරයි කියලා ...
නෑ...ඔයත් ඔයාගේ ගමන ගියා... මට මතක් වුනා ඒ සුපෙම් හිනාව මට හිමි නැති බව...
ඈතම ඈත සයුරේ තියන නැවක් වගේ ඒ ජල තලයේ පහස විදින ඔයාට මෑත ගොඩබිමේ පා දවන වැලිතලයෙ පිහිටලා තියන පහන් කනුවේ අලොකය පේන්නේ දුරක ඉදලා... පහන් කනුව නැවට පාර කිව්වට නැවට කවදාවත් ගොඩබිම හිමි නෑ...
රෑට නම් තරු මාත් එක්ක හිනා වෙනවා සරදමට වගේ... ඒ හීනයක සුපිපුනු සෙනෙහස මිය ගියාට... ඒත් මගේ හිත හයියයි...හිමි සඳු නිමී ගියාම මට පාලුයි තමයි.. කලුවර ඇවිත් මට අත වනනවා... මගෙම දෑස් අග රැදි තිබෙන කදුලු බිඳුවක් මුවග තෙමන්නේ ඒ අතීතය මතක් වෙලා... හිතේ තාමත් මැකිලා නැති රුපේ ඔයාගෙමයි..ඇස් දෙකට දැනෙන්නේ පුදුම වෙහෙසක්.. මේ ඇස් තාමත් ඔයාව හොයනවා දරා ගන්න බැරි සෙනෙහසින්... ඒත් මගේ හිත තාමත් දන්නේ නෑ මම ආදරේ කරන්නේ හීනයකට කියලා...
2 comments:
ප්‍රේමණීය කතා පුවතක්.. විරහ කඳුළු වලින් කැටිවූ යමක්, කවුද මේ සිහිනයෙන් කියවෙන සැබෑ අයිතිකාරයා...???
හීනවල සැබෑ අයිතියක් සොයනවට වඩා... සැබෑ අයිතිය ඇති කෙනාත් එක්ක දකින සිහින කොයි තරම් සුන්දර ද? කඳුළු කැට නෙතු අගින් වැටෙනව... ඒත් ඒ නුඹෙන් මට ලැබෙන සෙනෙහස නිසා දැනෙන සතුට දරා ගන්න බැරි නිසා...
_දුඹුරු ඇස්...
Post a Comment