Skip to main content

පලක් ඇත්ද ඉදීමෙන් මං........


මතකයන් මම ලඟ තියාන
ජිවිතයම නුඹ අරන් ගියාම
හිනාවෙලා ඉන්නේ කොහොමද
නුඹ නැතිව මම......

පිස්සුවෙන් වගේ නුඹේ නම
මගේ තොල් මුමුනද්දි
අහිංසක සිනාවන්
මගේ නෙතු අසල දගකරද්දි...
කොහොම මම අමතක කරන්නද
නුඹේ ඔය සොදුරු මතකය....

හිතට දැනුනු වේදනාව
පත් ඉරක් මත අකුරු වෙද්දී
ඒ පත් ඉර ඉරාදමන්නට තරම්
නුඹ නපුරු වුනිද....

මගේ කටහඩ නුඹට වදයක් නම්
මගේ ආලය නුඹට එපා නම්
මගේ පෙම් ගී නුඹට අඳෝනා නම්
පලක් ඇත්ද ඉදීමෙන් මං........

Comments

Tuck Dias said…
ගොඩක් හොද අදහසක්.... හිතට දැනෙන විදිහට ලියල තියනව. මේ අදහස ගෑණු ළමයෙගෙද, පිරිමියෙක්ගෙද කියල මම දන්නෙ නෑ. හැබැයි කොල්ලෙක් විදිහට මේ තියන අදහස් වල ඇත්ත මම දන්නව. අපි කොච්චර ආදරේ කලත් ඒක තේරුම් අර ගන්නෙ එහෙමත් කෙල්ලෙක්. සමහර විට අපිට ගැලපෙන කෙනා නෙවෙයි නිසා වෙන්න ඇති. අපි කොච්චර ආදරේ කලත් ගෑණු ළමයා කියන්නෙ "ඔයා මට ආදරේ නෑ" කියලයි. මේ වචන ටික දැක්කහම ඇත්තටම මට දුක හිතුන.... Keep it up.. Well done..
@ Sri kolla:
බොහොම ස්තුතියි... මේක මගේ නිර්මනයක්.... හිතට ලොකු දුකක් දැනුනු වෙලාවක ලිව්වෙ... ආදරේ කියන්නේ සමහර වෙලාවට තේරුම් ගන්න බැරි දෙයක්...
Unknown said…
ප්‍රේමය නම් අසෙනිය කුසුමකි
රිසිවූ කෙනෙකුන් හට පුදන්නට
ලෝබ සිතින් තොර පිදුව මනායේ
පෙරලා ලබන්නට නොසිතා බිඳකුත්

සරත්චන්දුයන් කිව්වෙ එහෙමයි අලියා..
හිත හදාගනින්..
@ Ravi:
කාලෙකින් ඔබව මාගේ බ්ලොගය තුලින් දකින්නට ලැබීම සතුටකි..
දැන් සියල්ල සිදුවී හමාරය... මම දැන් හිත හදා ගෙන ඉවරයි මචං.. සරත්චන්දුයන්ගේ කතාවනම් ඇත්ත...ස්තුතියි මචං

Popular posts from this blog

පව් අපේ අහිංසක කොල්ලෝ

කෙල්ලෙක් අඬනවා නම් හැමොම "අඬන්න එපා, ඕවා ඔහොම තමයි " කියල ඇයව සනසවයි ඒත් කොල්ලෙක් ඇඬුවොත් එහෙම හැමොම කියයි "මොකක්ද මිනිහො ලැජ්ජ නැත්ද..? තමුසෙ පිරිමියෙක් නේද.. ගෑනියෙක් වගේ අඩන්නේ නැතුව ඉන්නවා" කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක්ට කම්මුල් පාරක් ගැහුවොත් එහෙම හැමොම හිතන්නේ "අර කොල්ල මහ කුප්ප වැඩක් කරල කියලා..." ඒත් කොල්ලෙක් කෙල්ලෙගේ කම්මුලට ගැහුවොත් එහෙම හමොම හිතන්නේ "ගෑනුන්ට ගරු කරන්න දන්නෙ නැති එකෙක් කියලා..." කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් එක්ක මුලින්ම කතා කරන්න අවොත් හැමෝම කියයි "හරි සුහද ශීලි ගෑනු ලමයෙක් කියල...." ඒත් කොල්ලෙක් එහෙම කතා කරන්න අවොත් එහෙම හැමෝම හිතයි "ඔය කොල්ල එන පොට නම් හොද නෑ කියලා..." කෙල්ලෙක් කාගේ හරි ඇගේ හැපුනොත් හැපුනු කෙනා "It's OK" කියල හිනාවකුත් දායි.. ඒත් කොල්ලෙක් එහෙම හැපුනොත් "තමුසෙ පොට්ටද ඕයි...." කියලා හොදට රවලා අහයි කෙල්ලෙක්ගේ අතින් රිය අනතුරක් වුනොත් එහෙම "අනේ මම හරියට ඩ්‍රයිව් කලා... " කියලා ඒක අනිත් අයගේ වැරැද්දක් කරයි... ඒත් කොල්ලෙක් අතින් රිය අනතුරක් වුනොත් එහෙම හැමොම කියයි "මොක...

ආදරයත් ජීවිතය වගේ.....

ආදරය ත්  ජීවිතය වගේ..... හැම වෙලාවෙම පහසුත් නෑ.... හැම වෙලාවෙම සතුට ගේන්නෙත් නෑ...... නමුත් අපි ජීවිතය නතර කරන්නෙත් නෑ.... ඉතින් ආදරය නතර කරන්නේ කොහොමද?....ජිවිතෙදි කවදාවත් ආදරය සැලසුම් කරන්න බෑ.....හේතුවක් නිසා ආදරය ඇතිවෙන්නෙත් නැහැ....ඒත් ආදරය හෑබෑවක් වුනාම එක තමයි ජීවිතයේ සැලැස්ම..... මේ පුංචි සටහනත් එක්ක එක්තරා හැන්දැවක වුනු සිදුවීමක් ලියන්න මට හිතුනා ..... එදා බ්‍රහස්පතින්දා දවසක් වගෙ තමයි මට මතක..... අපේ කැන්ටිමට වෙලා මම පාර දිහා බලන් හිටියේ නිකමට වගේ..... හවසට සරසවි භූමිය කියන්නේ පෙම්වතුන්ගේ තෝතැන්නක්... එහෙම කිව්වට වරදවා හිතන්න එපා.... දකිහිප දෙනෙක් පිට්ටනිය ගාව තියන බංකුවකට වෙලා ඈත ක්ෂිතිය දිහා බලන් පෙම් බස් මුමුනද්දී තවත් පෙම්වතුන් අත් පටලාගෙන බස් නැවතුම් පොලට ඇදුනෙ නවාතැන් බලා යන්න වෙන්න ඇති.... ඔහොම ඉන්න කොට ඔය පෙම්වතුන් අතරින් එක්තරා විශේෂ දෙන්නෙක් දෙසට මගෙ ඇහ ගියෙ නිකමට වගේ... ඇත්තටම ඒ දෙදෙනා හුගාක් විශේෂිතයි.... මොකද ඒ ඔවුන් දෙදෙනාම අන්ධයි....ඈතට උන් දෙන්න අන්ධයි කියල පේන්නේ නෑ..මළ හිරු බැස යන යාමයක් වුනත් ටිකක් විතර අව්ව තිබුනා... කුඩය...

පුලුවන් නම් S-3ක් දාලා පෙන්නනවා.....

පාසල් කාලේ කියන්නේ ජීවිතේ සුන්දරම කාලේ කියලයි මට හිතෙන්නේ.... පාසල් කාලෙ සිදුවුනු සමහර සිදුවීම් අදටත් හරිම රසවත්..... මගේ මතකයේ රැදුනු එක සුන්දර සිදුවීමක් බ්ලොග් සටහනක ලියන්න මට හිතුනේ පහුගිය දවස ගෙදර ගිය වෙලාවෙ මට මගේ පාසල් කලේ CHEMISTRY පොතක් අහුවුනු නිසා...  A/Lවලට MATHSකලේ හිතෙ කාලයක් තිස්සේ තිබුනු ආසාවට...ඒ ආසව කොච්චරද කියලා කියනවා නම් O/Lවිභාගේ ඉවර වෙලා සති දෙකට පස්සේ A/Lවලට පන්ති ගියා.. මුලින්ම ගියෙ CHEMISTRY පන්තියකට... ඒ සර් පටන් ගත්තෙ CHEMISTRY වල දෙවනි පාඩම... පලවෙනි පාඩම පස්සෙ කරනවා කිව්වෙ ඒ පාඩම දිග වැඩි නිසා... ඒ සර් ඒ පාඩම දන්නෙ නැත්ද මන්ද.... තාම අපි ඒ පාඩම කරනකන් බලන් ඉන්නවා ... එත් දෙවනි පාඩම නම් මිනිහා සිරාවටම කලා ... ඒ දවස් වල මගේ ප්‍රියතම විශය තමයි CHEMISTRY... කොහොම කොහොම හරි RESULT ආවා... දෙයියන්ගෙ පිහිටෙන් හොදට විභාගේ ගොඩ දාල තිබුනු නිසා කොහොම හරි ජාමේ බේරා ගත්තා.... නැත්නම් මල නොන්ඩියයි නේ...ටික දවසකින් ස්කොලේ A/L පන්ති පටන් ගත්තා... මුල් දවස් ටිකෙ නම් ආසාවෙන් ස්කොලේ ගියාට සති දෙකක් විතර යනකොට මට ස්කොලෙ උගන්නන එවා සිරාවටම මොලේට ධාරනය වෙන්න ගත්තා.....