මතකයන් මම ලඟ තියාන
ජිවිතයම නුඹ අරන් ගියාම
හිනාවෙලා ඉන්නේ කොහොමද
නුඹ නැතිව මම......
පිස්සුවෙන් වගේ නුඹේ නම
මගේ තොල් මුමුනද්දි
අහිංසක සිනාවන්
මගේ නෙතු අසල දගකරද්දි...
කොහොම මම අමතක කරන්නද
නුඹේ ඔය සොදුරු මතකය....
හිතට දැනුනු වේදනාව
පත් ඉරක් මත අකුරු වෙද්දී
ඒ පත් ඉර ඉරාදමන්නට තරම්
නුඹ නපුරු වුනිද....
මගේ කටහඩ නුඹට වදයක් නම්
මගේ ආලය නුඹට එපා නම්
මගේ පෙම් ගී නුඹට අඳෝනා නම්
පලක් ඇත්ද ඉදීමෙන් මං........
Comments
බොහොම ස්තුතියි... මේක මගේ නිර්මනයක්.... හිතට ලොකු දුකක් දැනුනු වෙලාවක ලිව්වෙ... ආදරේ කියන්නේ සමහර වෙලාවට තේරුම් ගන්න බැරි දෙයක්...
රිසිවූ කෙනෙකුන් හට පුදන්නට
ලෝබ සිතින් තොර පිදුව මනායේ
පෙරලා ලබන්නට නොසිතා බිඳකුත්
සරත්චන්දුයන් කිව්වෙ එහෙමයි අලියා..
හිත හදාගනින්..
කාලෙකින් ඔබව මාගේ බ්ලොගය තුලින් දකින්නට ලැබීම සතුටකි..
දැන් සියල්ල සිදුවී හමාරය... මම දැන් හිත හදා ගෙන ඉවරයි මචං.. සරත්චන්දුයන්ගේ කතාවනම් ඇත්ත...ස්තුතියි මචං